Bir gün bir çocuk başka bir şehre gelir. O çok yakışıklı, terbiyeli ve
varlıklı aileden idi.
Bir gün yüksek katlı binanın yanından geçerken bu binanın ikinci katında yavaşça kendi kendine şarkı söyleyen bir kız görür, bu kız başını aşağı eğmiş ve sanki uzaklarda olan biri hakkında okuyordu. Oğlanı kızın güzelliği takdir edilir. O, uzun süre yerinden tərpənə bilmiyor.Nihayet kızda onu görür ve birden okumayı durdurur.Kız utanır ve sık karanlık odada kayboluyor. Ertesi gün bu oğlanın ayakları ister istemez onu hemenki evin karşısına getirip çıkarır. Ve o, dün gördüğü kızın yine aynaya çıkması umuduyla bekliyor. Ama o kızı görmüyor. Böylece o her sabah aynı yerde gelip duruyor ve herdefe de o güzel kızı yeniden göreceğine umut ediyor ama her defasında da görmeden başı aşağı geri dönüyor.
-Əbəs Yere gözleyirsiz. – Ve bir gün arkadan boğunuq sesli biri söyler.
– Niyeki? – Korkarak cevap verir hemen genç.
– İşte artık 16 ildirki, ALLAH benim komşum Seferi cəzalandırıbki kızı Yasemin tekerlekli sandalyeye möhtacdı. Doğru, kız çok güzel ama ne olsun ömür boyu o koltuğa mahkum. Sizde daha kendi yolunuza gidin ve özünüzüdə hayat boyu o koltuğa mahkum etmeyin. Oğlan yavaşça gözünü kızın penceresine dikti ve biraz fikirleşdikden sora var gücüyle bağırdı.
-Yasəmən, Ben bundan sora hergün, gerekirse yıllarca bıkmadan gelip burda seni bekleyeceğim.Sen benimle evlenmeye rıza verənəcən seni burda bekleyeceğim.
Ve o mutlu evine gitti. Ertesi gün o yine geldi ve böylece o bunu hergün etti. Aylar, yıllar geçti ama oğlan hergün umudunu kaybetmeden o yere gelmeye devam etti ve oradaki hiçbir komşu bir gün bile olsun o oğlanı mahzun görmediler. O dediği sözlerden ve o kızı gerçekten sevdiğinden çok emin idi. Ve nihayet mucizevi gün yaşandı ve sabırsızlıkla beklediği o güzel kız onun görüşüne çıktı ve ona rıza verdi.
Kim ne derse desin SEVGİ hep harikalar yaratıyor.
varlıklı aileden idi.
Bir gün yüksek katlı binanın yanından geçerken bu binanın ikinci katında yavaşça kendi kendine şarkı söyleyen bir kız görür, bu kız başını aşağı eğmiş ve sanki uzaklarda olan biri hakkında okuyordu. Oğlanı kızın güzelliği takdir edilir. O, uzun süre yerinden tərpənə bilmiyor.Nihayet kızda onu görür ve birden okumayı durdurur.Kız utanır ve sık karanlık odada kayboluyor. Ertesi gün bu oğlanın ayakları ister istemez onu hemenki evin karşısına getirip çıkarır. Ve o, dün gördüğü kızın yine aynaya çıkması umuduyla bekliyor. Ama o kızı görmüyor. Böylece o her sabah aynı yerde gelip duruyor ve herdefe de o güzel kızı yeniden göreceğine umut ediyor ama her defasında da görmeden başı aşağı geri dönüyor.
-Əbəs Yere gözleyirsiz. – Ve bir gün arkadan boğunuq sesli biri söyler.
– Niyeki? – Korkarak cevap verir hemen genç.
– İşte artık 16 ildirki, ALLAH benim komşum Seferi cəzalandırıbki kızı Yasemin tekerlekli sandalyeye möhtacdı. Doğru, kız çok güzel ama ne olsun ömür boyu o koltuğa mahkum. Sizde daha kendi yolunuza gidin ve özünüzüdə hayat boyu o koltuğa mahkum etmeyin. Oğlan yavaşça gözünü kızın penceresine dikti ve biraz fikirleşdikden sora var gücüyle bağırdı.
-Yasəmən, Ben bundan sora hergün, gerekirse yıllarca bıkmadan gelip burda seni bekleyeceğim.Sen benimle evlenmeye rıza verənəcən seni burda bekleyeceğim.
Ve o mutlu evine gitti. Ertesi gün o yine geldi ve böylece o bunu hergün etti. Aylar, yıllar geçti ama oğlan hergün umudunu kaybetmeden o yere gelmeye devam etti ve oradaki hiçbir komşu bir gün bile olsun o oğlanı mahzun görmediler. O dediği sözlerden ve o kızı gerçekten sevdiğinden çok emin idi. Ve nihayet mucizevi gün yaşandı ve sabırsızlıkla beklediği o güzel kız onun görüşüne çıktı ve ona rıza verdi.
Kim ne derse desin SEVGİ hep harikalar yaratıyor.
Hiç yorum yok: